I’m getting better, every time…
Δεν νομίζω να υπάρχει σημερινό ελληνικό συγκρότημα που χαίρει μεγαλύτερης εκτίμησης από τους Nightstalker. Σίγουρα δεν είναι οι μόνοι, βρίσκονται όμως στο σημείο να κυκλοφορούν τον έναν καλύτερο δίσκο από τον άλλον και να γίνονται bigger από το ένα tour στο επόμενο. Η τελευταία τριετία ήταν γεμάτη με όλα αυτά κι αν μη τι άλλο το “Great Hallucinations” ήρθε και συνεχίζει ακριβώς εκεί που σταμάτησε το “As Above, So Below”, κάπου κοντά στην κορυφή δηλαδή!
Το “Black Cloud” αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή. Ριφ και φωνή σαν εναρκτήρια κλωτσιά ότι τίποτα δεν άλλαξε, κανείς δεν χαλάρωσε και συνθετικά θα περάσουμε καλά με αυτά τα 8 τραγούδια τον Οκτώβρη! Η γλυκιά μαχαιριά του “Sweet Knife” δεν κρατάει τους τόνους χαμηλά για πολύ, σύντομα με τις ρυθμικές σχεδόν Sabbathικές αλλαγές του εξελίσσεται σε κολοσσό που θα βρει μια μόνιμη θέση στο setlist τους και σε sing-along καταστάσεις.
“Sad Side of the City”, ελληνική ίσως κι ευρωπαϊκή πραγματικότητα, διαφορετική παραγωγή στα φωνητικά, σχεδόν καθαρή, όμως στα επτά αυτά λεπτά είναι σαν να ανακαλείς σε daydreaming όλη τη τριακονταετία των Nightstalker. Και αν σου έρχονται δάκρυα είναι από τη χαρά ότι έζησες αυτά τα χρόνια κι ακόμα σε εκπλήσσει πόσο μάλλον καθόλου δεν σε κουράζει, όχι εύκολη δουλειά! Για όλους μας! Θέλει πίστη και φαντασία μ’ αυτό που κάνεις.
Στη μέση του δίσκου τα “Seven Out of Ten” και “Cursed” δίνουν ένα πιο ήπιο τόνο, με κάποιες διαφορετικές χροιές στη φωνή του Argy και έξυπνα μουσικά περάσματα με αρκετές αλλαγές και αργόσυρτα σημεία. Έχουν περάσει 25 λεπτά γεμάτα δύναμη και συναίσθημα, κι ακόμα έχεις ανυπομονησία, τι άλλο σου επιφυλάσσει αυτή η κυκλοφορία;
Οι φωνές μέσα στο μυαλό μας δεν σταματούν στο “Half Crazy”, συνθετικά μπορούν να αποκαλεστούν γίγαντες αν έχουν αυτή την ευκολία να γεμίζουν με τέτοια no-nonsense τραγούδια ένα άλμπουμ! Μπορεί συχνά να νομίζεις ότι αυτή η στιγμή έχει επαναληφθεί κάπου στη δισκογραφία τους, όμως οι ιδέες τους και ο τρόπος που τις ντύνουν είναι κάθε φορά διαφορετικός. Ίσως η μαύρη μαγεία του ήχου των δαιμόνων από το “As Above, So Below” να υπάρχει ακόμα και εδώ. Μετά το “Hole in the Mirror” έρχεται το κλείσιμο του δίσκου και με βάση αυτό το ψυχεδελικό εξώφυλλο και την αισθητική της δεκαετίας του ’70 που είναι διάχυτη σ’ όλη τη διάρκεια αναμένουμε για τις “Great Hallucinations”.
Ένα επτάλεπτο anthem, συνοψίζει την επιτυχημένη συνταγή, δεμένη rhythm section που δεν χωλαίνει πουθενά, κιθαριστικές rock ‘n’ rollιές με περίσσια ποιότητα και τέχνη, έξυπνη σύνθεση και όλη η ψυχή σ’ αυτή τη φωνή που τόσες φορές μας βούρκωσε… how many times… Μουσική βγαλμένη από την καρδιά της παρέας που μας κρατάει συντροφιά και τους το ανταποδίδουμε τόσες δεκαετίες πια! Θέλω να το ακούσω ζωντανά αυτό το άλμπουμ όλο, γίνεται;
Το εξώφυλλο είναι για δεύτερη φορά Grateful-τέλειο! Η παραγωγή τόσο καλή που αναρωτιέσαι τι γινόταν τα παλιά τα χρόνια και το συγκρότημα δεν ακουγόταν όπως ζωντανά; Επίσης πως είναι εφικτό να κρατάει ακόμα η σπίθα της σύνθεσης και η όρεξη για εξέλιξη στην μπάντα; Αυτό το φθινόπωρο έχει μόνο έναν δίσκο για να περάσεις καλά. Δεν είναι παρά η συνέχεια ενός απίθανου ταξιδιού των Nightstalker που όπως λένε I need your love… Σε μας το λένε, αυτό κάνουμε τόσο καιρό, μια αμφίδρομη σχέση γεμάτη ηχητικές παραισθήσεις. Τριάντα χρόνια κι είναι σαν ο πρώτος δίσκος τους!
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rockoverdose.gr
Τσιρώνης Δημήτρης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 12 Σεπτεμβρίου 2019
https://rockoverdose.gr/portfolio-view/nightstalker-great-hallucinations/
