Κάπου ανάμεσα σε όνειρα για μεγάλα φεστιβάλ και βουτιές σε
πολυσύχναστες παραλίες, ήρθε κι άραξε το φουσκωτό μας κοντά στη Πύδνα,
εκεί που ηττήθηκε ο τελευταίος Μακεδόνας βασιλιάς κι ήρθε φέτος να
διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τη συναυλιακή αναβροχή το The Long Beach Festival
με καλεσμένους τη δεύτερη νύχτα την αφρόκρεμα της Ελληνικής rock
σκηνής. Εμείς πριν βρεθούμε εκεί και τηρήσουμε τις αποστάσεις -για πρώτη
φορά στη ζωή μας σε συναυλιακό χώρο- μιλήσαμε με τους Naxatras, έτσι για να ζεσταινόμαστε σιγά – σιγά!
Περάσανε πέντε χρόνια, μέσα τους είχαν το ντεμπούτο, τα δυο επόμενα, ένα EP κι ένα τραγούδι μονάχο του, όλα ανεξάρτητες κυκλοφορίες από την μπάντα, πολλές συναυλίες, μπλουζάκια και βινύλια να φεύγουν σαν ζεστά κεκάκια. Σε ποια φάση της σελήνης σας πιστεύετε ότι είστε τώρα σαν Naxatras;
Τώρα μας πετυχαίνεις σε μια πολύ δημιουργική φάση. Γράφουμε το τέταρτο album μας (απαντάω αυτή τη συνέντευξη από το στούντιο)!
Περίεργη χρονιά, προφανώς άλλα είχατε κι εσείς κατά νου και βρεθήκατε με περίσσιο ελεύθερο χρόνο και λιγοστές εμφανίσεις. Τι καλό και δημιουργικό σας άφησαν αυτοί οι πέντε αλλιώτικοι μήνες που πέρασαν;
Ήταν λίγο παράξενοι μήνες, ετοιμαζόμασταν για ηχογράφηση και μας έκοψε λίγο στη μέση, αλλά συνεχίσαμε να δουλεύουμε από απόσταση και μετακινήθηκαν όλα δύο μήνες μετά. Ίσως και καλύτερα, είχαμε λίγο παραπάνω χρόνο για να δουλέψουμε το υλικό. Κατά τα άλλα, οι εμφανίσεις προφανώς και ήταν κρίμα που χάθηκαν, αν και θα γίνουν δύο live μέσα στον Ιούλιο, αλλά ελπίζουμε το ’21 να αναπληρώσουμε και με το παραπάνω!
Θα περιμένατε κάτι περισσότερο από τους μουσικούς και εν γένει τους καλλιτέχνες σε μία τέτοια παγκόσμια κοινωνική κι οικονομική κρίση; Με όλα τα μέσα προώθησης πια να είναι ψηφιακά, πόσο εύκολο είναι τελικά να μάθουμε τι καλό γίνεται σε κάθε καμπύλη του κόσμου αυτού;
Η πληροφορία πλέον τρέχει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να την επεξεργαστούμε και να τη χωνέψουμε. Μέχρι να ενημερωθείς, να μιλήσεις και να διαμαρτυρηθείς για ένα πρόβλημα, έχουν προκύψει πόσα ακόμα. Είναι θετικό όμως που η παγκόσμια κοινότητα είναι ενεργή και δε μένει απαθής σε όλα αυτά που συμβαίνουν.
Από τα πλάνα για DesertFest και Stoned festival, σε μια χρονιά που προγραμματίζατε να ξεκουραστείτε έτσι κι αλλιώς συναυλιακά, μοναδική εμφάνιση κάτω από τον Όλυμπο και τους VIC, Rotting Christ και Planet of Ζeus… Τι σημαίνει αυτό για μια μπάντα που δεν σταματούσε τόσα χρόνια να παίζει ζωντανά;
Ήταν λίγο ξενερωτικό σίγουρα, αλλά οκ, συμβαίνουν αυτά. Δυστυχώς, άλλες μπάντες ζημιώθηκαν πολύ περισσότερο με ακυρωμένες συναυλίες και περιοδείες.
Υπάρχουν σχέδια για περισσότερα πρότζεκτ τύπου Ni Moya; Και που οδηγεί αυτό το βήμα για τον John Vagenas και την μπάντα συνολικά;
Το Ni Moya είναι ένα project που δουλεύω καιρό τώρα και επιτέλους βρήκα λίγο χρόνο να κυκλοφορήσω την πρώτη δουλειά. Έχω ήδη έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ, καθώς και άλλα μεμονωμένα κομμάτια που θα γίνουν singles και EP. Σύντομα έρχεται και το πρώτο σόλο άλμπουμ του Γιάννη, του κιθαρίστα μας, ως John Delias. Ο Κώστας μετά το άλμπουμ μας θα γράψει το επόμενο με τη δική του μπάντα, τους Movement of Static.
Ο ηχολήπτης Jesus I. Agnew φαίνεται να όρισε πολύ καλά τον ήχο σας και τον αποτύπωσε στα βινυλιακά αυλάκια. Από την άλλη τα εξώφυλλα αλλά και ο τρόπος σύνθεσης κι εκτέλεσης δείχνει μια συνέχεια στο σημείο της επανάληψης των καλών στοιχείων. Ο τέταρτος δίσκος θα συνεχίσει το επιτυχημένο μοτίβο;
Τα πρώτα τρία άλμπουμ μας είναι μια άτυπη τριλογία, μοιράζονται μια κοινή φιλοσοφία ηχητικά, συνθετικά, ακόμα και τα εξώφυλλα όπως είπες. Στο επόμενο θα ανοίξουμε κάποια καινούργια μονοπάτια σε όλες αυτές τις απόψεις, διατηρώντας όμως τον πυρήνα της μουσικής μας.
Η ιεροτελεστία της αναλογικής ηχογράφησης και παραγωγής της μουσικής σας χρειάζεται τους κατάλληλους συνεργάτες. Το κοινό χρειάζεται την κατάλληλη εκπαίδευση και ο καταναλωτής-αγοραστής την κατάλληλη ενημέρωση. Είναι μια δύσκολη επιλογή και σίγουρα όχι τυχαία. Αυτή η αναλογικότητα – απλότητα – αμεσότητα του ήχου είναι και στάση ζωής για εσάς;
Σίγουρα μας καθόρισε όλο αυτό και η δουλειά μας με το Jesus ήταν ένα μεγάλο σχολείο, όταν μαθαίνεις να δουλεύεις έτσι αποκτάς μεγαλύτερη εμπειρία από το να το κάνεις όλα με τον “εύκολο” ή συνηθισμένο τρόπο. Είναι όμως και οι ανάγκες της μουσικής που πρέπει να εξυπηρετούνται, γι’αυτό και το τέταρτο άλμπουμ μας το γράφουμε σε άλλο στούντιο, πολυκάναλα, αλλά πάλι λάιβ στο μεγαλύτερο βαθμό και με μια 70’s progressive προσέγγιση στον ήχο.
Οι συγκυρίες ήταν καλές, η Ευρώπη κι ο κόσμος όλος ψοφούσε στην ποδιά της αναβίωσης του παλιού δεινοσαυρικού ροκ, απαραίτητες πινελιές από ψυχεδέλεια και desert – stoner – doom έκαναν τις μπάντες λίγο πιο σύγχρονες και διαφορετικές. Μέχρι πότε πιστεύετε ότι θα συνεχιστεί η τάση και που θα οδηγήσει η απομάκρυνση της μουσικής βιομηχανίας από αυτήν;
Η μουσική βιομηχανία είναι αλλού έτσι κι αλλιώς. Αλλά και η σκηνή μας ήδη έχει απομακρυνθεί από τη “stoner” πλευρά νομίζω. Το κοινό είναι εκεί, η ενέργεια παραμένει, απλά οι μπάντες και ο κόσμος αρχίζουν να κινούνται σε άλλους δρόμους, κάτι που βλέπουμε και από τις τελευταίες δουλειές από τις ελληνικές μπάντες και όχι μόνο.
Η επιβίωση μιας rock μπάντας είναι να παίζει ζωντανά και να επικοινωνεί έτσι με το ακροατήριο της. Τι σημαίνει αυτή η διαφορετική εποχή των περιορισμών για τρεις μουσικούς από την Ελλάδα;
Όλοι νομίζω περιμένουμε να τελειώσει αυτή η φάση και πιστεύω ότι μετά θα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη δίψα για συναυλίες και φεστιβάλ.
Νέος τέταρτος δίσκος και προφανώς κάπου εδώ είναι το χρονικό όριο αν θα συνεχίσετε σαν μουσικοί ή θα κάνετε άλλες επαγγελματικές επιλογές για το μέλλον σας. Το σκέφτεστε και τι ενέργειες κάνετε γι’ αυτό;
Για εμάς δεν υπάρχει αυτό το δίλημμα εδώ και χρόνια, η μουσική είναι αυτό που κάνουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, γιατί αυτό αγαπάμε.
Τελικά The Night is Long ή The Night is Soon…;
(Γέλια) Ωραίο το reference στο Prophet! Ίσως η νύχτα πέρασε ήδη και σιγά σιγά παίρνει τη θέση της το φως.
______________________
Περάσανε πέντε χρόνια, μέσα τους είχαν το ντεμπούτο, τα δυο επόμενα, ένα EP κι ένα τραγούδι μονάχο του, όλα ανεξάρτητες κυκλοφορίες από την μπάντα, πολλές συναυλίες, μπλουζάκια και βινύλια να φεύγουν σαν ζεστά κεκάκια. Σε ποια φάση της σελήνης σας πιστεύετε ότι είστε τώρα σαν Naxatras;
Τώρα μας πετυχαίνεις σε μια πολύ δημιουργική φάση. Γράφουμε το τέταρτο album μας (απαντάω αυτή τη συνέντευξη από το στούντιο)!
Περίεργη χρονιά, προφανώς άλλα είχατε κι εσείς κατά νου και βρεθήκατε με περίσσιο ελεύθερο χρόνο και λιγοστές εμφανίσεις. Τι καλό και δημιουργικό σας άφησαν αυτοί οι πέντε αλλιώτικοι μήνες που πέρασαν;
Ήταν λίγο παράξενοι μήνες, ετοιμαζόμασταν για ηχογράφηση και μας έκοψε λίγο στη μέση, αλλά συνεχίσαμε να δουλεύουμε από απόσταση και μετακινήθηκαν όλα δύο μήνες μετά. Ίσως και καλύτερα, είχαμε λίγο παραπάνω χρόνο για να δουλέψουμε το υλικό. Κατά τα άλλα, οι εμφανίσεις προφανώς και ήταν κρίμα που χάθηκαν, αν και θα γίνουν δύο live μέσα στον Ιούλιο, αλλά ελπίζουμε το ’21 να αναπληρώσουμε και με το παραπάνω!
Θα περιμένατε κάτι περισσότερο από τους μουσικούς και εν γένει τους καλλιτέχνες σε μία τέτοια παγκόσμια κοινωνική κι οικονομική κρίση; Με όλα τα μέσα προώθησης πια να είναι ψηφιακά, πόσο εύκολο είναι τελικά να μάθουμε τι καλό γίνεται σε κάθε καμπύλη του κόσμου αυτού;
Η πληροφορία πλέον τρέχει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να την επεξεργαστούμε και να τη χωνέψουμε. Μέχρι να ενημερωθείς, να μιλήσεις και να διαμαρτυρηθείς για ένα πρόβλημα, έχουν προκύψει πόσα ακόμα. Είναι θετικό όμως που η παγκόσμια κοινότητα είναι ενεργή και δε μένει απαθής σε όλα αυτά που συμβαίνουν.
Από τα πλάνα για DesertFest και Stoned festival, σε μια χρονιά που προγραμματίζατε να ξεκουραστείτε έτσι κι αλλιώς συναυλιακά, μοναδική εμφάνιση κάτω από τον Όλυμπο και τους VIC, Rotting Christ και Planet of Ζeus… Τι σημαίνει αυτό για μια μπάντα που δεν σταματούσε τόσα χρόνια να παίζει ζωντανά;
Ήταν λίγο ξενερωτικό σίγουρα, αλλά οκ, συμβαίνουν αυτά. Δυστυχώς, άλλες μπάντες ζημιώθηκαν πολύ περισσότερο με ακυρωμένες συναυλίες και περιοδείες.
Υπάρχουν σχέδια για περισσότερα πρότζεκτ τύπου Ni Moya; Και που οδηγεί αυτό το βήμα για τον John Vagenas και την μπάντα συνολικά;
Το Ni Moya είναι ένα project που δουλεύω καιρό τώρα και επιτέλους βρήκα λίγο χρόνο να κυκλοφορήσω την πρώτη δουλειά. Έχω ήδη έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ, καθώς και άλλα μεμονωμένα κομμάτια που θα γίνουν singles και EP. Σύντομα έρχεται και το πρώτο σόλο άλμπουμ του Γιάννη, του κιθαρίστα μας, ως John Delias. Ο Κώστας μετά το άλμπουμ μας θα γράψει το επόμενο με τη δική του μπάντα, τους Movement of Static.
Ο ηχολήπτης Jesus I. Agnew φαίνεται να όρισε πολύ καλά τον ήχο σας και τον αποτύπωσε στα βινυλιακά αυλάκια. Από την άλλη τα εξώφυλλα αλλά και ο τρόπος σύνθεσης κι εκτέλεσης δείχνει μια συνέχεια στο σημείο της επανάληψης των καλών στοιχείων. Ο τέταρτος δίσκος θα συνεχίσει το επιτυχημένο μοτίβο;
Τα πρώτα τρία άλμπουμ μας είναι μια άτυπη τριλογία, μοιράζονται μια κοινή φιλοσοφία ηχητικά, συνθετικά, ακόμα και τα εξώφυλλα όπως είπες. Στο επόμενο θα ανοίξουμε κάποια καινούργια μονοπάτια σε όλες αυτές τις απόψεις, διατηρώντας όμως τον πυρήνα της μουσικής μας.
Η ιεροτελεστία της αναλογικής ηχογράφησης και παραγωγής της μουσικής σας χρειάζεται τους κατάλληλους συνεργάτες. Το κοινό χρειάζεται την κατάλληλη εκπαίδευση και ο καταναλωτής-αγοραστής την κατάλληλη ενημέρωση. Είναι μια δύσκολη επιλογή και σίγουρα όχι τυχαία. Αυτή η αναλογικότητα – απλότητα – αμεσότητα του ήχου είναι και στάση ζωής για εσάς;
Σίγουρα μας καθόρισε όλο αυτό και η δουλειά μας με το Jesus ήταν ένα μεγάλο σχολείο, όταν μαθαίνεις να δουλεύεις έτσι αποκτάς μεγαλύτερη εμπειρία από το να το κάνεις όλα με τον “εύκολο” ή συνηθισμένο τρόπο. Είναι όμως και οι ανάγκες της μουσικής που πρέπει να εξυπηρετούνται, γι’αυτό και το τέταρτο άλμπουμ μας το γράφουμε σε άλλο στούντιο, πολυκάναλα, αλλά πάλι λάιβ στο μεγαλύτερο βαθμό και με μια 70’s progressive προσέγγιση στον ήχο.
Οι συγκυρίες ήταν καλές, η Ευρώπη κι ο κόσμος όλος ψοφούσε στην ποδιά της αναβίωσης του παλιού δεινοσαυρικού ροκ, απαραίτητες πινελιές από ψυχεδέλεια και desert – stoner – doom έκαναν τις μπάντες λίγο πιο σύγχρονες και διαφορετικές. Μέχρι πότε πιστεύετε ότι θα συνεχιστεί η τάση και που θα οδηγήσει η απομάκρυνση της μουσικής βιομηχανίας από αυτήν;
Η μουσική βιομηχανία είναι αλλού έτσι κι αλλιώς. Αλλά και η σκηνή μας ήδη έχει απομακρυνθεί από τη “stoner” πλευρά νομίζω. Το κοινό είναι εκεί, η ενέργεια παραμένει, απλά οι μπάντες και ο κόσμος αρχίζουν να κινούνται σε άλλους δρόμους, κάτι που βλέπουμε και από τις τελευταίες δουλειές από τις ελληνικές μπάντες και όχι μόνο.
Η επιβίωση μιας rock μπάντας είναι να παίζει ζωντανά και να επικοινωνεί έτσι με το ακροατήριο της. Τι σημαίνει αυτή η διαφορετική εποχή των περιορισμών για τρεις μουσικούς από την Ελλάδα;
Όλοι νομίζω περιμένουμε να τελειώσει αυτή η φάση και πιστεύω ότι μετά θα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη δίψα για συναυλίες και φεστιβάλ.
Νέος τέταρτος δίσκος και προφανώς κάπου εδώ είναι το χρονικό όριο αν θα συνεχίσετε σαν μουσικοί ή θα κάνετε άλλες επαγγελματικές επιλογές για το μέλλον σας. Το σκέφτεστε και τι ενέργειες κάνετε γι’ αυτό;
Για εμάς δεν υπάρχει αυτό το δίλημμα εδώ και χρόνια, η μουσική είναι αυτό που κάνουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, γιατί αυτό αγαπάμε.
Τελικά The Night is Long ή The Night is Soon…;
(Γέλια) Ωραίο το reference στο Prophet! Ίσως η νύχτα πέρασε ήδη και σιγά σιγά παίρνει τη θέση της το φως.
______________________
Η επιστροφή των Naxatras στην ροκ κανονικότητα!
https://beater.gr/interview-naxatras/