Dimitris Tsironis | Δημητρης Τσιρωνης

To kraut ετυμολογικά ήδη είχε αναφορές στην φύση και στην (χαμηλή) βλάστηση, μοιάζει λογικό το σημερινό post-kraut να έχει αναπτυχθεί σε κοτζάμ... δέντρα. Του Δημήτρη Τσιρώνη   Δεν είναι η πρώτη ούτε θα είναι η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η (πρόσφατη) ιστορία έχει ως εξής: Στις 22 Γενάρη του 2020 το δισκάδικο Sounds of Universe (ουσιαστικά η έδρα της Soul Jazz Records στο Λονδίνο) έβγαλε τις 100 μοναδικές κόπιες του white label επτάιντσου “Invisible Sine Wave / Witch Wound” από τους Trees Speak και ξεπούλησε μέσα σε τριάντα λεπτά! Περίπου όσο χρειάζεται για να φουσκώσει η ζύμη για τα τυροπιτάκια που αφήσατε σκεπασμένη. Πίσω από το όνομα κρύβεται (όχι πολύ καλά είναι η αλήθεια), ο Daniel Martin Diaz. Ένας καλλιτέχνης με έδρα την Αριζόνα, αρκετά γνωστός για τις artwork εργασίες που έχουν βρει πρόσφορο έδαφος να παρουσιαστούν σε περιοδικά (Rolling Stone, Spin, Huffington Post), γκαλερί, τηλεοπτικές σειρές (Game of Thrones, Black Mirror) και εξώ

Κρίνοντας από την ποικιλία των επιλογών στο θρησκευτικό αφιέρωμα του MiC, οι συντάκτες και συντάκτριες του δύσκολα θα συναντηθούν στην ίδια Εκκλησία...   Irreversible Entanglements ‎ - Who Sent You? (International Anthem Recording Company ‎ /Don Giovanni Records, 2020)   Παράλληλο σύμπαν. Πενθούμε. Κι όμως… ο Jandek είναι ζωντανός. Το πιθανότερο νεκραναστημένος. Έκανε και δυο ευρωπαϊκά live κάνα χρόνο πρωτύτερα. Κανείς δεν διασκεδάζει όμως σφάζοντας αρνιά τώρα. Ακόμα και σε χαμηλότερες του κόστους τιμές. Ελευθερία στα μπαλκόνια και ποιος σας έστειλε εσάς τις Μη Αναστρέψιμες Εμπλοκές; Αυτός ο free jazz δίσκος βγήκε έτσι χωρίς τυμπανοκρουσίες δελτίων τύπου. Στο πνεύμα των κατανυκτικών ημερών, να δοξάσει με τις τελετουργίες του και τη blues ιδεολογία του τη θρησκεία των αστικών τοπίων. Μια μείξη ήχων διαφορετικών πολιτισμών με πνευστά και κρουστά να συνοδεύουν τα όνειρα της Εξόδου. Ένας ηχητικός πόλεμος που οδηγεί στην Αποκάλυψη και το κυβερνοπάνκ τζαμάρισμα εν μέσω λ

Στο τέταρτο επεισόδιο των Beater Casts, ο Δημήτρης Τσιρώνης σου διαβάζει το δεύτερο μέρος της ποιητικής συλλογής «Βιολέτες για μια εποχή». https://open.spotify.com/episode/7e0tCIjzzmEHHKtq1ueNHG Η φτωχή Ραχήλ, ωχρή, με ανίατα όνειρα, θεραπευόταν τώρα ανάμεσα στα μαύρα δέντρα, όπως ένας τυφλός που με το φλάουτο κάνει ν’ ανθίζει το σκοτάδι ή όπως τα παιδικά παιχνίδια που μια μέρα εξαφανίζονται άξαφνα σα να τα πήρε μαζί του το παιδί – καθώς πέθαινε, περίλυπο, μέσα στον άντρα. [Από την έκδοση] Στο απόσπασμα του Beater Cast ακούγονται τα: «Νυχτερινά Προνόμια», «Το Φευγαλέο Καμπαναριό», «Γεγονότα Υπό Αίρεσιν» (2ο μέρος «Κάτω Απ’ τον Ίδιο Αστερισμό») Τάσος Λειβαδίτης – «Βιολέτες για μια εποχή» Κέδρος 1985 «Γι’ αυτό σου λέω, μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο. Μην ξυπνάς: θα μετανιώσεις.» (Πείρα Αιώνων) Μουσική: Aphex Twin – “Stone In Focus” (από τη συλλογή σε βινύλιο και κασέτα “Selected Ambient Works Volume II” το 1994) Elliott Smith – “Miss Misery” (χρησιμοποιήθηκε

Στο τρίτο επεισόδιο των Beater Casts, ο Δημήτρης Τσιρώνης σου διαβάζει το διήγημα «Διακοπές στην Αθήνα» του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Στο διήγημα αυτό, η Ελληνική λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης αποτυπώνεται ολοκληρωτικά από τη γραφή του Ντίνου. Ένας άνθρωπος γεμάτος υπέρμετρες αναμνήσεις, μοναχικός και τόσο καθημερινός, αποφασίζει να πραγματοποιήσει ολιγοήμερες διακοπές στην πρωτεύουσα γεμάτος αισιοδοξία ότι θα καταφέρει να επαναλάβει τις παλιές, καλές μνήμες. https://open.spotify.com/episode/6IOh37t4ll7PZLvRdk6OTt Η συλλογή διηγημάτων του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Η κάτω βόλτα» περιλαμβάνει διηγήματα αυτά που πρωτοεμφανίστηκαν το 1963 άνοιξαν έναν νέο δρόμο στη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης και την έκαναν περισσότερο ελληνική. «Η κάτω βόλτα» περιέχει δεκατρία διηγήματα που χωρίζονται σε τέσσερις ενότητες. [Από την περιγραφή του βιβλίου] Στο απόσπασμα του Beater Cast ακούγονται οι σελίδες 40-47. «Διακοπές στην Αθήνα» του Ντίνου Χριστιανόπουλου, γράφτηκε το 1959 και συμπερι

Στο δεύτερο επεισόδιο των Beater Casts, ο Δημήτρης Τσιρώνης σου διαβάζει αποσπάσματα από το «Σημειωματάρια» του Albert Camus . Πρόκειται για μια σειρά από σημειώσεις του Γάλλου φιλόσοφου και λογοτέχνη, όπως τις κατέγραψε στα σημειωματάριά του 80 χρόνια νωρίτερα, σε μια τεταμένη περίοδο των απαρχών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, λίγο πριν ο ίδιος φύγει από την Αλγερία και εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου και δημοσίευσε τον «Ξένο» και τον «Μύθο του Σίσυφου». «Πρώτα πρώτα πρέπει να σωπαίνουμε – να καταργούμε το κοινό και να έχουμε το κουράγιο της αυτοκριτικής. Να εξισορροπούμε μια προσεκτική καλλιέργεια του σώματος με την πλήρη συνείδηση της ζωής. Να εγκαταλείπουμε κάθε αξίωση και ν’ αφοσιωνόμαστε σ’ ένα διπλό έργο απελευθέρωσης -ως προς τα χρήματα και ως προς τις ματαιοδοξίες και τις μικροψυχίες μας. Να ζούμε ακολουθώντας τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν είναι υπερβολικά τα δύο χρόνια από μια ολόκληρη ζωή για να σκεφτούμε πάνω σ’ ένα μόνο πράγμα. Πρέπει να εξουδετερώσου

Beater Cast, ένας τρόπος να παρουσιάσουμε μια σειρά εκφωνήσεων των πιο δυναμικών αναγνωσμάτων που έχουμε συναντήσει και συνεχίζουμε ν’ ανακαλύπτουμε καθημερινά. Κείμενα που αγαπάμε να ξαναδιαβάζουμε και που πολλές φορές μπορεί και ν’ αντικατοπτρίζουν τις συνθήκες της ζωής μας κάθε στιγμή. Στο πρώτο επεισόδιο, ο Δημήτρης Τσιρώνης σου διαβάζει το αγαπημένο μας απόσπασμα από το «Πεθαίνω σαν Χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη , το εμβληματικό και αφοπλιστικό αυτό κείμενο που αφηγείται τον τρόπο κατάλυσης της ύπαρξης μιας χώρας. https://open.spotify.com/episode/0QGLkcT6eNqLOGD7lCefFj […] Την χρονιά εκείνη καμιά γυναίκα δεν έπιασε παιδί. Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, μέχρι που συμπληρώθηκε γενιά χωρίς καμιά καινούργια γενιά να ‘ρθει στον κόσμο. […] Εκτός απ’ ολιγάριθμες εξαιρέσεις βίαιων αντιδράσεων σ’ αυτή την ξεθεμελιωτική συμφορά, που πολύ αργότερα ονομάστηκε Μεσαίωνας της Μήτρας (: πυρπολισμοί δημόσιων κτηρίων, καταστροφές μνημείων και εθνικών συμβόλων, δολοφονικές

Συμβαίνουν αυτά, όμως προσοχή γιατί μπορεί να υπάρξει και η λανθασμένη απόκριση όπως στο Σφαγείο Νο.5 του Κούρτ με τη συνεχή επανάληψη της φράσης: “So It Goes”. Οπότε να ‘μαστε στη φάση που πάντα θέλαμε, έτσι δεν είναι; Ζητούσαμε χρόνο για εμάς. Να μπορούμε να ασχοληθούμε με ό,τι μας αρέσει χωρίς περισπάσεις και πειρασμούς. Κάποιος έλεγε και τ’ άλλο: «Προσέχετε τι εύχεστε, γιατί μπορεί να σας συμβεί» και να που τελικά ήταν πολλοί αυτοί που το ευχόντουσαν κι έπιασε! Αυτές τις μέρες η ζωή μου είναι μέσα στους έξι τοίχους (βάζω και πάτωμα – ταβάνι), σαν ένα ζάρι. Δεν έχω καμία αφορμή να βγω πέρα από τους αριθμούς 2 και 6. Οπότε και άρχισα με αυτά που πάντα με κρατούσαν σε καλά κέφια, αρχικά ψυχικά κέφια. Οι δίσκοι μου και τα βιβλία μου! Ο χώρος και η ζωή μου είναι γεμάτα με δαύτα. Επιτέλους βρήκα την όρεξη να ενώσω δυο πικάπ και να παίζω για μένα. Είμαι ο καλύτερος ακροατής μου. Παίζω όλες τις επιθυμίες μου. Άλλωστε υπήρχαν κι αρκετά μικρά δισκάκια των επτά ιντσών από

Περιμένει κανείς σε αυτόν τον καιρό του εγκλεισμού να υπάρξει περισυλλογή και έκρηξη δημιουργικότητας. Νέοι άνθρωποι, καταξιωμένοι και εν δυνάμει καλλιτέχνες να βρουν περισσότερες ελεύθερες στιγμές και μέσα από αυτές να επικοινωνήσουν με αυτόν τον περίεργο σήμερα «έξω» κόσμο. Ο Transparent Man το πράττει.  Παρουσίασε την παρθενική του κυκλοφορία την πρώτη μέρα του Απρίλη, αυτό το περίεργο αλλά τόσο ιδιαίτερο έτος. Με τη βοήθεια των φωνητικών από τη Μαρία Ζλατάνη σχηματοποιεί τον ήχο που αγάπησε, αποδίδει τα εύσημα στην ηλεκτρονική ανεξάρτητη σκηνή των τελευταίων δύο δεκαετιών και συστήνεται στο ακροατήριο. Μελαγχολικός ρυθμός, ηλεκτρονικοί χτύποι και μια κιθάρα στο παρασκήνιο δένουν την ατμόσφαιρα του Transparent Man. Το γεμάτο συναίσθημα “ So”  έρχεται μέσα στην αναγκαστική σημερινή μοναξιά να αγκαλιάσει τα ανθρώπινα συναισθήματα και να αποτυπώσει μια ακόμα φορά το θεώρημα ότι η μουσική όταν πηγάζει από την χαρά της δημιουργίας είναι η καλύτερη συντροφιά. Η συνέχει

Matmos - For Alan Turing (Vague Terrain, 2006/2020)   Ο Alan ήταν ένας άγγλος μαθηματικός, επιστήμονας και φιλόσοφος. Οι Matmos είναι ένα αμερικανικό ντουέτο με ανησυχίες γύρω από την ηλεκτρονική και ενίοτε πειραματική μουσική. Αυτό ήταν ένα μικρούλι CD που κυκλοφόρησε στην περιοδεία τους το 2006 και επανακυκλοφορεί ψηφιακά τώρα. Η μηχανή του αινίγματος (Enigma Machine) ήταν η κύρια πηγή κρυπτογράφησης των Γερμανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο “Enigma Machine for Alan Turing” χρησιμοποιείται ένα πρωτότυπο για δημιουργία ήχων. Ο Alan είχε σπάσει τους κώδικες αυτής της μηχανής. Επίσης έγραφε καρτ ποστάλ και τις έστελνε στον μαθητή του Robin Gundy, αυτές χρησιμοποιούνται στο “Messages from the Unseen World”, τίτλο που έδινε ο ίδιος σε κάθε κάρτα. Όταν οι αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του Alan για να του αποσπάσουν κάποια κατάθεση, αυτός έπαιζε με εμμονή στο βιολί το παραδοσιακό ιρλανδέζικο “Cockles and Mussels”. Ο Alan αυτοκτόνησε με κυάνιο λόγω των επιθέσεων που δεχ

Shoegazing Επιστροφή στο μέλλον του 1989-1991 Ήταν κάποτε κάποια παιδιά που... δεν κοίταγαν τα άστρα. Του Δημήτρη Τσιρώνη Παρακάμπτω το γεγονός ότι αυτό το διάστημα θα φοράμε όλο και λιγότερο τα παπούτσια μας… Οπότε ίσως αντί για να ατενίζουμε αυτά να πέφτει το βλέμμα μας αρχικά σε παντόφλες, μετά σε κάλτσες κι αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι σε σαγιονάρες. Αν μη τι άλλο ευκαιρία να καλλωπίσουμε τα κάτω άκρα και με τα ινστιτούτα καλλονής κλειστά, ίσως ένας αντίστοιχος DIY οδηγός να ήταν πιο χρήσιμος και πετυχημένος. Αντί γι’ αυτό, shoegazing κι επιστροφή στο μέλλον του 1989-1991, λίγο πάνω και λίγο κάτω. Ότι ο Kevin Shields θα είχε τριάντα χρόνια μετά εμπνεύσει σχεδιαστή παπλώματος με το εξώφυλλο του ‘’Loveless’’ δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο. Οτιδήποτε μπορεί να πουλήσει θα χρησιμοποιηθεί. Ίσως πίσω από μια τέτοια κίνηση να κρύβεται και το αφεντικό της Creation Records, ο σκωτσέζος μπίζνεσμαν Alan McGee, μια που ακόμα θα ονειρεύεται τα λεφτά

Μία περίεργη ενέργεια διακατέχει τον Morrissey τα τελευταία χρόνια. Είναι όμορφο που παραμένει ενεργός και ειδικά σήμερα οτιδήποτε νέο μας αρέσει να ασχολούμαστε μαζί του. Νέο έγραψα; Χμ… Ο Morrissey όπως ακούγεται έτσι και διαβάζεται. Κι αυτή τη φορά ας δώσουμε περισσότερη προσοχή στα λόγια του μια που η μουσική δεν έχει τίποτα διαφορετικό από κάθε άλλη δισκογραφική φορά του. Είναι τα δεύτερα φωνητικά που δίνουν μια φθηνή οπτική, οι στερεότυπες ενορχηστρώσεις που καλύπτουν το κενό της κιθάρας με πνευστά και τελικά είναι τα οχτώ λεπτά του “ The Secret of Music” όπου με ψίθυρους και μια ελάχιστη αποφυγή ηχητικής επανάληψης δείχνουν ότι ούτε η φωνή ούτε οι στίχοι αντιμετωπίστηκαν με ιδιαίτερη φροντίδα. Jim Jim Falls Εκεί στους καταράκτες της Αυστραλίας η ειρωνία μπερδεύεται με το σήμερα: ”If you’re gonna jump then jump, Don’t think about it. If you’re gonna run home and cry, Then don’t waste my time. If you’re gonna kill yourself, Then to save face, Just kill your