Dimitris Tsironis | Δημητρης Τσιρωνης

Και μετά αναρωτιέσαι, πως άραγε θα ακούνε/φαντάζονται/ονειρεύονται την σημερινή μουσική μετά από 100 χρόνια; Του Δημήτρη Τσιρώνη Ο παππούς του Γιώργη είχε ένα τεράστιο μηχάνημα με κάτι σαν χάλκινο χωνί από πάνω. Μου το είχε περιγράψει πολλές φορές. Ήταν αμερικάνικο λέει και μπορούσε να τραγουδήσει. Δεν είχε σχέση με το ραδιόφωνο που μέχρι κι εγώ ήξερα. Σ’ αυτό έβαζες ότι μουσική ήθελες. Ρεμπέτικα, μπαλαλάικες, χορευτικά, εμβατήρια κι ότι μπορούσες να βρεις σε κάτι βαριούς μαύρους δίσκους από σκληρό πλαστικό. Μέχρι δυο δεκαετίες πριν, το 1900 περίπου, είχε αρχίσει η διαμάχη του καλύτερου τρόπου για να ακούσεις μουσική. Από τη μία οι σχετικά εδραιωμένοι μεταλλικοί κύλινδροι που έπαιζαν στα νικελένια τζουκ μποξ. Ουσιαστικά έριχνες ένα nickel, ένα cent δηλαδή κι απολάμβαναν τις ηχογραφήσεις μερικοί άνθρωποι τριγύρω. Η επαναστατική κίνηση αναπαραγωγής μουσικής έγινε με το γραμμόφωνο της εξωτερικής χοάνης. Δίσκοι με σκληρό βερνίκι είχαν καλύτερη αποτύπωση των ήχων, ήταν χαραγμένοι κι από τις

Firestations - Dream Home (Where It's At Is Where You Are, 2020) Έρχεται το φθινόπωρο, αφήνεις τις παραλίες. Πιάνεις το synth και τα δάχτυλά σου κυλάνε πάνω στα πλήκτρα. Πιο πέρα η κιθάρα και τα εφέ. Ηχογραφημένες φωνές, παραμορφωμένες, λούπες από το διάστημα κι από το διπλανό δωμάτιο. Έχεις πολύ υλικό. Ηχογραφήσεις σου βρίσκονται σε ψηφιακά αρχεία, σε καμένα δισκάκια και σ' αρέσει αυτή η ταχύτητα. Έβγαλες κι ένα βινύλιο πριν δυο χρόνια, έτσι γιατί μπορούσες. Τώρα ακουμπάς το ονειρικό σου σπίτι επιτέλους. Συγκεντρώνεις τις ιδέες σου αυτής της δεκαετίας και φτιάχνεις ένα μαύρο σαν δίσκο cdr. Κυρίως όμως σ' αρέσει η ταχύτητα και βγαίνεις διαδικτυακά. Σ' ακούνε αυτοί οι λίγοι κι αισθάνονται τη φρεσκάδα σου. Οι Firestations είναι μια μπάντα από το Λονδίνο. Γράφει ποπ κομμάτια και μετά τα πειράζει λιγάκι. Κάπου τον Νοέμβρη κυκλοφορούν τις Automatic Tendencies τους. Μέχρι τότε εισερχόμαστε στο Dream Home τους που κανονικά δεν σταματά για 77 λεπτά. Ηχογραφημένο σε δύο απομονωμ

D.R.I. - A Coffin (Crossover, 1987, Estúdio Eldorado) To "Dealing With It" (1985) των Αμερικανών D.R.I. (Dirty Rotten Imbeciles) επίσης παρθενική κυκλοφορία είχε τα "Marriage", "Counter Attack", "Give My Taxes Back", "Reagnonomics", "Slit My Wrist", "Busted Again", "Equal People", "On My Way Home" και "Bail Out" κι αυτά στην ίδια κατηγορία. Κι ακόμα καλύτερα το ομώνυμο επτάιντσο του 1983, που αποτελεί και την επιτομή του Hardcore/Punk περιέχει 22 τραγούδια από τα οποία μόνο τα 4 ξεπερνάνε το λεπτό! Μία μικρή σύνοψη αυτής της micro-song κατάστασης δίνουν οι Εγγλέζοι Sore Throat με την κυκλοφορία που αποτελεί κλασική bootleg περίπτωση "Death To Capitalist Hardcore" το 1988. Επιτιθέμενοι στο logo και στους ίδιους τους D.R.I. που εκείνη τη στιγμή καρπωνόντουσαν το hype του grind, αλλά και στους Suicidal Tendencies μέσα στα 5 δευτερόλεπτα του "Fungacidal Tendencies"! Από τ

  Άγρια ομορφιά αντάξια του Ολύμπου  Λίμνη Κατή: Άγνωστος παράδεισος στον Όλυμπο – Η λίμνη πανοραμικά Το γνωστότερο σημείο πρόσβασης στον Όλυμπο είναι από την έξοδο της Εθνικής Οδού προς Λιτόχωρο. Από εκεί ακολουθείς το δρόμο που μπροστά του απλώνεται το μυθικό βουνό και αρχίζεις ν’ ανεβαίνεις μέχρι τα Πριόνια. Όμως, αυτός ο ορεινός όγκος που δεσπόζει στο κέντρο σχεδόν της Ελλάδος είναι διάσπαρτος με μικρά μυστικά κι εκπλήξεις. Βρίθει από διαδρομές γεμάτες με πλούσια βλάστηση, αρχαία μονοπάτια, μικρές βάθρες και καταρράκτες με παγωμένο νερό, εκκλησάκια, ξύλινες γέφυρες, καταφύγια που μπορούν να παρέχουν τις βασικές ανέσεις και μία μοναδική λίμνη στο νοτιοανατολικό μέρος του. Η πρόσβαση στην περιοχή της λίμνης γίνεται από τον κόμβο προς Πλαταμώνα. Κατόπιν περνάμε οδικώς τρία από τα πιο γραφικά χωριά του Νομού Πιερίας, τον Παλαιό Παντελεήμονα, τους Παλαιούς Πόρους και την Άνω Σκοτίνα. Η κατεύθυνση είναι προς το Δημόσιο Δάσος Κάτω Ολύμπου και ο χωματόδρομος, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνε