Dimitris Tsironis | Δημητρης Τσιρωνης

Το Undone είναι η νέα σειρά που θα σε καθηλώσει στην οθόνη σου με την πρώτη σεζόν και αυτά τα 8 εικοσάλεπτα επεισόδιά της. Πρόκειται για μια νέα κινηματογραφική εκδοχή κινουμένων σχεδίων του 21ου αιώνα, με κοινωνικό προβληματισμό για τους ανθρώπους που βασανίζονται από ψυχικές ασθένειες. Στο Undone θα δεις ανθρώπους μεταμορφωμένους σε σκίτσα. Μια πρωταγωνίστρια να παλεύει να ξεφύγει από την καθημερινότητά της, έναν πατέρα που επιστρέφει από τον άλλον κόσμο για να ζητήσει τη βοήθειά της, μια αδερφή που ετοιμάζει το γάμο της και όλα αυτά δοσμένα με πολύ αγωνία και κινηματογραφική ροή, μέσα από ελαιογραφίες και σκίτσα. Οι δημιουργοί του, Bojack Horseman , Raphael Bob-Waksberg και Kate Purdy, χρησιμοποιήσαν την τεχνική rotoscope animation, που ακολούθησε την κινηματογράφηση ηθοποιών σε σκηνοθετημένες σκηνές, για να δημιουργήσουν αυτό το πρωτότυπο κινούμενο σχέδιο. Ένα βήμα παραπέρα της αισθητικής του Loving Vincent από το 2017, όπου χρησιμοποιήθηκε frame by frame ani

Οι φοβεροί και τρομεροί Orange Goblin έκαναν το αναμενόμενο την Παρασκευή το βράδυ στο Eight ball, έπαιξαν ένα καλό σετ γεμάτο σκληρό ροκ τόσο δυνατά που τα αυτιά μας ακόμα βουίζουν. Οι θαυμαστές του Tolkien και των έντονων χρωμάτων, οι πιστοί στο heavy metal – doom ήχο τους και συχνοί θαμώνες της Ελλάδας χτύπησαν και πάλι.  Την συναυλία ξεκίνησαν οι Sadhus “The Smoking Community” κι έπεσαν σαν μετεωρίτης στα κεφάλια του κοινού που ήδη άρχιζε να γεμίζει το χώρο του 8ball. Sludge – Doom από τα μέρη μας και η καλύτερη εισαγωγή για μια βραδιά που θα εξελισσόταν σε heavy metal party με αρκετό κέφι, head banging και μπύρες! Ακριβώς στις 22:30 ανέβηκαν στη σκηνή οι τέσσερεις Λονδρέζοι Orange Goblin . Με επιλογές απ’ όλη τη δισκογραφία τους, εικοσιπέντε χρόνια σχεδόν, κατάφεραν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου και να δείξουν ότι παραμένουν τίμιοι υποστηρικτές της σκηνής. Και δεν ήταν αυτή ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη φορά που ήρθαν για να παίξουν

  Ώπα! Περίμενε! Πως μπορείς να ξεκινάς έτσι το καινούργιο σου άλμπουμ; Με τόση ενέργεια και δύναμη από το πρώτο δευτερόλεπτο; Με αυτήν την ερώτηση έγινε η γνωριμία μου με τους Dictated . Το τρίλεπτο “Hypso” ανοίγει τον δίσκο τους “Phobos” και οι καταιγιστικές κιθάρες, το rhythm section με κανονιοβολισμούς και συνεχής αλλαγές ρυθμού από τα ντραμς και τα χαώδη μερικώς deep growling φωνητικά σαν από διαφορετικούς τραγουδιστές (guest vocalist εδώ ο Julien Truchan των Benighted ) δείχνουν μόνο ένα: Τέλεια αρχίζουμε! “Fear will consume you whole. Suffer from it and forever be blind”. Ας εισέλθουμε στο brutal death metal κόσμο των Dictated από την Ολλανδία (την χώρα που μας έδωσε περήφανα τους Pestilence ) και στον τρίτο τους δίσκο “Phobos”. Το συγκρότημα δημιούργησαν οι δυο κιθαρίστριες Jessica Otten και Sonja Schuringa πριν δέκα περίπου χρόνια και η προηγούμενη κυκλοφορία τους λεγόταν “The Deceived” στην Metal Blade Records. Σήμερα ξαναγεννιούνται με ένα εκπληκτικά

   Come on! Wait! How can you start your new album like this? With so much energy and power from the first second? This question came up when listening to Dictated . The three-minute "Hypso" opens their "Phobos" album and the thunder guitars, the rhythm section with constant rhythm changes from the drums and the chaotic partially deep growling vocals from different singing style (guest vocalist here is Julien Truchan of Benighted ) show only one thing: Perfect start! “Fear will consume you whole. Suffer from it and be forever blind”. Let's get into the brutal death metal world of Dictated from the Netherlands (the country that proudly gave us Pestilence) and their third album "Phobos". The band was formed by two guitarists Jessica Otten and Sonja Schuringa about ten years ago and their previous release was called "The Deceived" on Metal Blade Records. Today they are reborn with a stunningly beautiful aesthetic album c

Όλες οι ώρες είναι καλές για να απολαύσεις μια μπίρα στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Υπάρχουν τόσα μαγαζιά που αν κάνεις μια βόλτα τυχαία, θα συναντήσεις αρκετές μπιραρίες. Κάποιες όμως έχουν ιστορία και μαζί τεράστια ποικιλία, απίθανα συνοδευτικά πιάτα και κατάλληλη μουσική για να περάσεις μερικές χαρούμενες ώρες, μόνος ή με παρέα. Πάμε να περπατήσουμε; Ζύθος Είσαι στην παραλιακή και βολτάρεις. Διψάς και πεινάς. Μπροστά σου το λιμάνι, πίσω σου ο Λευκός Πύργος. Που να πας; Φυσικά ξεκινάς από τα Λαδάδικα. Εκεί θα συναντήσεις την παλαιότερη μπιραρία της πόλης που δημιούργησε μια διαφορετικά μοναδική παράδοση στο χώρο και μπορείς να δοκιμάσεις κι εξαιρετικό κρασί. Ο  Ζύθος  είναι κάτι παραπάνω, είναι ένα ζυθεστιατόριο και βρίσκεται στην αρχή της Κατούνη. Έχει μπίρες φρέσκιες, μπίρες μπουκάλι, μπίρες χωρίς αλκοόλ και έναν ατέλειωτο κατάλογο να μελετήσεις! Κατούνη 5, Λαδάδικα Τηλ.: 2310 540284 ______________________ Beer O’ Clock Ανεβαίνεις λίγο πιο πάνω στην οδό Αιγύπ

Οι  Stew  είναι τρεις νέοι μουσικοί από τη Σουηδία και παίζουν κλασικό ροκ με μπλουζ πινελιές βγαλμένο από τη δεκαετία του ’70. Αυτό είναι το πρώτο κανονικό τους άλμπουμ στην αμερικάνικη Ripple Music με 11 παλιομοδίτικα αλλά καλοπαιγμένα τραγούδια. Μουσική χωρίς πολύ σκέψη αλλά με συναίσθημα, γεμάτη αναμνήσεις, που πατάει γερά στο τεράστιο υλικό τόσων δεκαετιών και προσθέτει ένα λιθαράκι διασκεδαστικής λησμονιάς κατά τη διάρκειά της. Συνδυάζει ψήγματα ψυχεδέλειας και acid rock και όλη την κοσμοθεωρία που γαλούχησε γενιές με τον κανόνα της ροκ μουσικής : Να ζεις αληθινά αυτό που κάνεις! Αυτό καταφέρνουν και το δείχνουν οι Σουηδοί στο “People”. Είναι χαρούμενοι για τις συνθέσεις τους, παίζουν δυνατά και τεχνικά, δείχνουν σεβασμό σ’ αυτό που κάνουν κι έχουν ψυχή για να εκφράσουν το σύγχρονο blues. Καθόλου ειρωνικά είναι “Right on Time” και στο ομώνυμο “People” αποδεικνύουν ότι χρησιμοποιώντας τα βασικά κιθάρα – μπάσο – ντραμς και φωνή βγαλμένη από τον αμερικάνικο νότο τα κα

   Σειρήνες, στη θέση των ανύπαρκτων φωνητικών. Αυτό μου έρχεται στο μυαλό με τον καινούργιο δίσκο των  65daysofstatic . Για να εξηγήσω το γιατί και για να αναφέρω τους ευφάνταστους τίτλους, πάμε κομμάτι – κομμάτι; Είναι και πολλά τα άτιμα! Γι’ αυτό θα παραλείψω την αναφορά σε όλες τις εισαγωγές και τα ιντερλούδια του “replicr” που δένουν με το μελαγχολικό σύνολο και σε κάνουν να αναρωτιέσαι : “Άραγε, ποια τεχνική αλγορίθμων να χρησιμοποιούν;” “stillstellung” : ξεκινάει με δυνατό ρυθμό drum machine και sine waves, είναι η κορυφαία στιγμή μιας αδύναμης συνέχειας κι έχει τη δυνατότητα να σου πάρει τη θλίψη μακριά και να σε κάνει πρωταγωνιστή σε ταινία του Stanley Kubrick! “bad age” : σκοτεινό ambient synth της δεκαετίας του ’70, μια αιθαλομίχλη χαλασμένων συχνοτήτων και υποχθόνιων beats μαζί με ένα μελωδικό αλλά ουτοπικό κι αποκαλυπτικό πέρασμα από ταλαιπωρημένο drum ‘n’ bass. “sister” : μινόρε ήχος που ποτέ δεν κορυφώνεται, σε βάζει μέσα στο έργο των άγγλων, κοιτάς τρ

Το live των The Sisters of Mercy στη Θεσσαλονίκη ήταν όσο rock ‘n’ roll ελπίζαμε!   Πέμπτη βράδυ, η Θεσσαλονίκη στην καρδιά της Δ.Ε.Θ. φιλοξενεί τον Σάκη Ρουβά. Η Εγνατία στο μεγαλύτερο μήκος της είναι μποτιλιαρισμένη. Πλήθος αμαξιών σε αναζήτηση θέσης στάθμευσης, θαυμαστές κάθε ηλικίας και μικρές επιχειρήσεις του δρόμου προσπαθούν να κατευθυνθούν προς το κέντρο της πόλης. Την ίδια ώρα στο δυτικό κομμάτι κάτι άλλο ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Το Fix Factory of Sound είναι στις 21.15 μισογεμάτο και η A.A. Williams ανεβαίνει στη σκηνή. Μία τραγουδίστρια από το Λονδίνο, που μόλις φέτος έβγαλε το πρώτο της E.P. τραβάει την προσοχή με τον death gospel προσανατολισμό της. Φρέσκος βρετανικός ήχος, μινόρε κλίμακες, σύντομα ξεσπάσματα, απόδειξη ότι το «βαρύ» στη μουσική δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη εκκωφαντικό! Αυτό το μέρος είναι γνωστό για την αγγλική τυπικότητά του στις ώρες έναρξης και την ποιότητα του ήχου. Οπότε, στις 2

  Συμβαίνει τις περισσότερες φορές να προσπερνάμε μουσικούς και εικαστικούς που δεν έχουν μεγάλη προβολή ή χάνονται στις γρήγορες ανανεώσεις και τη συνεχόμενη ροή των ειδήσεων. Άνθρωποι με περίεργα ονόματα, όπως Jandek ή Daniel Johnston .   Ο Daniel ήταν ο καλλιτέχνης που θα μπορούσε να μένει στην ίδια πολυκατοικία με εμάς. Ένας outsider, που δεν σταμάτησε να δημιουργεί από το υπνοδωμάτιό του μουσικές κι εικόνες βγαλμένες από το μυαλό ενός παιδιού, ανεξαρτήτου ηλικίας. Ηχογράφησε και κυκλοφόρησε μόνος του δεκάδες κασέτες με απλά και συνάμα τόσο πολύπλοκα τραγούδια, που είναι αδύνατο να τα κατανοήσεις με επιφανειακές ακροάσεις. Φιλοτέχνησε τα εξώφυλλα με δικά του χειρόγραφα παιδικά σχέδια, γεμάτα αθωότητα και φαντασία. Ενθουσιώδης και πιστός στο δόγμα του DIY (Do It Yourself), δεν σταμάτησε να είναι παραγωγικός και αρκετοί μουσικοί του απέδωσαν φόρο τιμής, διασκευάζοντας τα τραγούδια του αμερικανού που τα έκανε όλα μόνος κι

Ένας φθινοπωρινός δίσκος είναι το “Mundus”, έρχεται την κατάλληλη εποχή να μας περάσει από το καλοκαίρι στη μελαγχολία του χειμώνα, με μυσταγωγικές μελωδίες και neo folk παγανιστικές μελωδίες. Δεν υπόσχεται κάτι περισσότερο από όμορφα απογεύματα αναπόλησης και μελαγχολικές λέξεις να άπτονται της διάθεσής μας! Σε αυτό το κλίμα μας βάζει και το εξαιρετικής αισθητικής και μιας άλλης εποχής και ίσως μουσικού είδους, εξώφυλλο. Οι Ancient Vvisdom ξεκίνησαν στο Austin του Texas και σήμερα εδρεύουν στο Cleveland του Ohio. Η μετακίνησή τους αυτή από τον αμερικανικό νότο στο βορρά έρχεται σαν ένα ταξίδι στις σελίδες του Stephen King γύρω από νυχτερινά campfires και διάφορες μεσαιωνικές παγανιστικές ιστορίες. Είναι δέκα χρόνια ενεργοί κι αυτός είναι ο έκτος δίσκος τους. Η πρώτη τους κυκλοφορία τράβηξε από το αυτί όλους τους «περίεργους» ακροατές γιατί ήταν μια συνεργασία (split) με τον μακαρίτη πια Charles Manson ! Η μαύρη μουσική μαγεία τους εμπλουτισμένη με αντίστοιχο

Εν όψει της νέας επερχόμενης κυκλοφορίας των Nightstalker, οι Δημήτρης Τσιρώνης και Φώτης Σταυρόπουλος επιμελήθηκαν ένα αφιέρωμα για τους ζωντανούς θρύλους που συνεχίζουν να κρατούν το σκήπτρο στη σκηνή εδώ και χρόνια. Με πληροφορίες που αντλήθηκαν από τα μέλη της μπάντας και όχι μόνο,  οι Δημήτρης και Φώτης δημιούργησαν ένα αφιέρωμα - οδηγό για παλιούς και νέους φαν της μπάντας. Κατσιρέας Χρήστος Αρχισυντάκτης Μερος 1ο   NIGHTSTALKER – Μια μηχανή ταχείας έκρηξης και βραδείας καύσης (Πρώτη Δεκαετία) Οι καλύτερες ιστορίες είναι αυτές που έχουν μέσα πολλή μουσική, πολύ κέφι, πολλούς φίλους, πολλά ταξίδια και χιλιόμετρα, αναποδιές και χαρές, δυσκολίες κι ευκολίες, αλκοόλ, καπνούς, ιδρώτα και περισσότερο αλκοόλ, καπνούς και ιδρώτα. Κάπως έτσι μερικοί από εμάς γνωρίσαμε πριν σχεδόν τρεις δεκαετίες τους Nightstalker . Ήταν ο χειμώνας του 1991, Γενάρης, η Θεσσαλονίκη κλασικά κρύωνε και τι καλύτερο από μια διοργάνωση συναυλίας με τη μορφή του Φεστιβάλ στο Cine

I’m getting better, every time… Δεν νομίζω να υπάρχει σημερινό ελληνικό συγκρότημα που χαίρει μεγαλύτερης εκτίμησης από τους Nightstalker . Σίγουρα δεν είναι οι μόνοι, βρίσκονται όμως στο σημείο να κυκλοφορούν τον έναν καλύτερο δίσκο από τον άλλον και να γίνονται bigger από το ένα tour στο επόμενο. Η τελευταία τριετία ήταν γεμάτη με όλα αυτά κι αν μη τι άλλο το “Great Hallucinations” ήρθε και συνεχίζει ακριβώς εκεί που σταμάτησε το “As Above, So Below”, κάπου κοντά στην κορυφή δηλαδή! Το “Black Cloud” αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή. Ριφ και φωνή σαν εναρκτήρια κλωτσιά ότι τίποτα δεν άλλαξε, κανείς δεν χαλάρωσε και συνθετικά θα περάσουμε καλά με αυτά τα 8 τραγούδια τον Οκτώβρη! Η γλυκιά μαχαιριά του “Sweet Knife” δεν κρατάει τους τόνους χαμηλά για πολύ, σύντομα με τις ρυθμικές σχεδόν Sabbathικές αλλαγές του εξελίσσεται σε κολοσσό που θα βρει μια μόνιμη θέση στο setlist τους και σε sing-along καταστάσεις. “Sad Side of the City”, ελληνική ίσως κι ευρωπαϊκή πραγμα

Το συγκρότημα των Black Star Riders είναι το όχημα που χρησιμοποιήθηκε όταν οι νεκραναστημένοι Thin Lizzy στις αρχές της δεκαετίας του 2010 αποφάσισαν μετά από μερικά χρόνια συναυλιών να ηχογραφήσουν νέο υλικό. Ο βασικός κιθαρίστας και των δύο αυτών σχημάτων, Scott Gorham, συνεργάζεται με τον τραγουδιστή των Ιρλανδών The Almighty και των Thin Lizzy ,Ricky Warwick και παραδίδουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα δίσκους γεμάτους πιασάρικες μελωδίες και ρυθμούς της κλασικής hard rock μουσικής. Το “Another State of Grace” είναι το τέταρτο άλμπουμ τους μέσα σε 7 χρόνια. Αν μη τι άλλο η απόφαση να συνεχίσουν κάτω από ένα διαφορετικό όνομα είναι τίμια και αξιολογείται χωρίς τη βαρύτητα του μεγάλου συγκροτήματος. Αυτό που κάνουν οι Black Star Riders σε αυτή την κυκλοφορία τους είναι ότι ξέρουν καλύτερα, business as usual δηλαδή. Κι αυτό γίνεται κατανοητό από το πρώτο κομμάτι “Tonight The Moonlight Let Me Down”. Κιθαριστικά μέρη του Gorham με συναυλιακές εκφάνσεις, ακροβασίες